olmuyor musunuz? öncelikle http://www.eksiduyuru.com/duyuru/1008254/surekli-gorusmek-isteyen-arkadaslarinizdan-bunaliyor-musunuz şu linkteki mevzuyu okumanızı rica ediyorum çünkü mevzu bunun devamı.dikkat dev duyuru!çok hoşlanmasam da artık mücadeleden yorulduğum için onlar çağırdıkça görüşüyoruz ar
olmuyor musunuz? öncelikle
www.eksiduyuru.com şu linkteki mevzuyu okumanızı rica ediyorum çünkü mevzu bunun devamı.
dikkat dev duyuru!
çok hoşlanmasam da artık mücadeleden yorulduğum için onlar çağırdıkça görüşüyoruz arkadaşlarıyla. bizden hala teklif yok. en son dediler ki bir gece siz kızlar bi evde kalın, biz erkekler ayrı bi evde kalalım sabahına da gelir sizi alırız kahvaltıya gideriz. tamam dedim pijama partisi gibi güzel olur. kızları ben alırım hem kedi ufak tek bırakmamış oluruz hem de erkekler bizim evde olursa oynuyoruz ayağına kediye eziyet ediyorlar çok sıkıştırarak seviyorlar kızdırmaya uğraşıyorlar aklım evde kalacak diye tamam dedim kızlar bende olursa olur.
göt kadar evimiz var zaten. maksimum 2 misafire yerimiz var hadi fazla yorganımı da yere döşek gibi serersem 3, fazlası yok. 3 hatun kalırsak eve tam sığıyoruz. önümüzdeki haftasonu için planımızı yaptık film izleriz dedikodu vs oh çok eğleneceğiz diye gaza getirdim kendimi bekliyorum.
sabah eşim aradı gelecek kızlardan birinin ablası ve kocası da dahil olmuş. bir başka arkadaşlarına da söylemişler onlar da 2 sevgili geleceklermiş. onu duyunca o tek gelemeyeceği için kuzenini de getirecekmiş. 3 kişiye müsait evde olacağız 6 kişi. ayrıca ben o ablayla kuzeni hiç tanımıyorum tanımadığım insanların evimde olmasını da istemiyorum. zaten bu gelecek kızlardan biri kediden korkuyor diye onu küçük odada yatırırım diyordum fakat bu kuzenle ablayı hiç bilmiyorum ve inanılmaz gerildim. böyle olacaksa iptal edelim dedim ve eşim açtı ağzını yumdu gözünü.
ne uyumsuzluğum kaldı, ne huysuzluğum. eşim saydı döktü. daha dün onun için aptal bir kadın gününe katıldım yeğeninin doğumgününü de yapacaklar diye doğru düzgün tanımadığım yaş ortalaması 50 olan bir sürü kadın ve inanılmaz şımarık 12 çocukla muhattap oldum. sabah 8.30da gittik yardım edeyim diye akşam 7ye kadar oradaydık sürekli koşturdum, yardım ettim sesim çıkmadı. aldığımız hediyeler de yaptığım şeylere de bir teşekkür bile gelmedi sustum. eşim yemek yemeye geldiğinde 5 dakika bile oturamadı kadınların çocukların gürültüsünden kaçtı tımarhaneye dönmüş burası diyerek.
bizim ailenin zaten öyle çok toplanması olmaz. düğünler ve yılbaşı gibi aile toplantıları olur sadece. düğünlerde de takıyı taktığımız gibi eşime sen gidebilirsin diyorum. zorla günün sonuna kadar asla tutmuyorum.
ama kendi ailesi olduğu zaman hem yardıma gidiyoruz hem en geç biz kalkıyoruz sesimi çıkarmıyorum çünkü aile her zaman önce gelir. ama arkadaşları için de bu kadar sıkıntı çekmek istemiyorum açıkçası.
senin arkadaşların için ben sesimi çıkarmıyorum onlarla görüşüyoruz bundan sonra onlarla da ben görüşmeyeceğim, ailene de gidip gelmeyeceğim istersen tek gidersin ben asla gelmiyorum. yılbaşında ben sıkıntıdan ölecektim sana söylemedim bile. benim arkadaşlarımla da görüşmeyeceğiz artık yazmış az önce.
fakat benim arkadaşlarım bizim arabamız olmadığı için bizi evimizden alıp evimize bırakıyorlar, ayrıca sohbetlerinden hoşlandığını, onlarla eğlendiğini de söyledi kaç kez. yılbaşı yemeği de zaten 9.30da gittik 12de çıktık evimize geldik öyle saatlerce oturup kalmadık yani.
evet onun istediği kadar uyumlu bir insan olmadığımı biliyorum, yine de üzülmesin diye elimden geldiğince zorluyorum kendimi. sağolsun o da laf etmiyor benim ailemle ya da arkadaşlarımla görüşeceğimiz zaman fakat böyle arkadaşlarının kafasına göre plan yapıp en son bize haber vermeleri yüzünden aramız bozulduğu için de kinlenmeye başladım onlara. bundan sonra gelmeyeceğini görüşmeyeceğini söylemiş ama bilemiyorum, muhtemelen sinir anında söylemiştir ciddi olduğunu düşünmüyorum.
Evimizin durumunu bilmelerine rağmen bizim fikrimizi bile almadan bizim yerimize plan yapmalarına kızmakta haksız mıyım? Ya da eşimin tepkisi çok aşırı değil mi? Ben gerçekten anlayamıyorum bu insanları. Yüz verdikçe astarını istemek değil mi bu kadarı da?
İşin en kanıma dokunan tarafı da daha yeni konuştuk artık bebeğimiz olsun dedik, niyetlendik, sevindik. Ama şu sıralar 3. kişilerden kaynaklı o kadar çok kavga ettik ki şu an kararımı sorgular haldeyim. Daha biz dış mihraklara direnemiyoruz böyle bir ortamda çocuk nasıl büyüteceğim diye.
Yazan arkadaşlara şimdiden teşekkürler.